I say "my uncle" for short, but he was really my great-uncle, the brother of my grandmother, and was named Brulet; hence his little granddaughter and only heir was called Brulette, without any mention whatever of her Christian name, which was Catherine. Now, to tell you at once about things as they were, I soon felt that I loved Brulette better than I was obliged to do as a cousin; and I was jealous because Joseph lived in the same house, which stood about a stone's throw distant from the last houses in the village and rather more than three quarters of a mile from mine,—so that he could see her at all times, while I saw her only now and then, till the time when we met to be catechised. I will tell you how it happened that Brulette's grandfather and Joseph's mother lived under the same roof. The house belonged to the old man, and he let a small part of it to the woman, who was a widow with only one child. Her name was Marie Picot, and she was still marriageable, being little over thirty, and bearing traces in her face and figure of having been in her day a very pretty woman. She was still called by some people "handsome Mariton,"—which pleased her very much, for she would have liked to marry again. But possessing nothing except her bright eyes and her honest tongue, she thought herself lucky to pay a low price for her lodging and get a worthy and helpful old man for a landlord and neighbor,—one too who wouldn't worry her, but might sometimes help her. Père Brulet and the widow Picot, called Mariton, had thus lived in each other's good graces for about a dozen years; that is, ever since the day when Brulette's mother died in giving birth to her, and Mariton had taken charge of the infant with as much love and care as if it had been her own. Joseph, who was three years older than Brulette, remembered being rocked in the same cradle; and the baby was the first burden ever trusted to his little arms. Later, Père Brulet, noticing that his neighbor had her hands full with the care of the two as they grew stronger, took Joseph into his part of the house; and so it came to pass that the little girl slept with the widow, and the little boy with the old man. All four, however, ate together. Mariton cooked the meals, kept the house, made over and darned the clothes, while the old man, who was still sturdy enough to work, went out by the day and paid the greater part of the household expenses. He did not do this because he was well-off and his living was bound to be good accordingly, but because the widow was kind and amiable, and excellent company; and Brulette considered her so much like a mother that my uncle grew to treat her as a daughter, or at any rate as a daughter-in-law. Nothing in the world was ever prettier or sweeter than the little girl under Mariton's bringing up. The woman loved cleanliness, and kept herself as spick and span as her means allowed; and she had early taught Brulette to do the same. At the age, therefore, when children usually roll in the dirt like little animals, the darling was so clean and dainty in all her ways that everybody wanted to kiss her; but she was already very chary of her favors, and would never be familiar unless quite sure of her company.

Ik zeg kortweg "mijn oom", maar hij was echt mijn oudoom, de broer van mijn grootmoeder, en heette Brulet; vandaar dat zijn kleine kleindochter en enige erfgenaam Brulette heette, zonder enige vermelding van haar voornaam, die Catherine was. Nu, om je meteen te vertellen over de dingen zoals ze waren, ik voelde al snel dat ik meer van Brulette hield dan ik als nicht verplicht was te doen; en ik was jaloers omdat Joseph in hetzelfde huis woonde, dat op ongeveer een steenworp afstand van de laatste huizen in het dorp stond en meer dan driekwart mijl van het mijne, - zodat hij haar te allen tijde kon zien, terwijl Ik zag haar slechts af en toe, tot de tijd dat we elkaar ontmoetten voor catechisatie. Ik zal je vertellen hoe het kwam dat de grootvader van Brulette en de moeder van Joseph onder hetzelfde dak woonden. Het huis was van de oude man en hij verhuurde een klein deel ervan aan de vrouw, die weduwe was met slechts één kind. Haar naam was Marie Picot, en ze was nog steeds huwbaar, ze was iets ouder dan dertig en droeg de sporen in haar gezicht en figuur dat ze in haar tijd een heel mooie vrouw was geweest. Ze werd door sommige mensen nog steeds 'knappe Mariton' genoemd, wat haar erg beviel, want ze had graag nog een keer getrouwd.Maar omdat ze niets anders bezat dan haar heldere ogen en haar eerlijke tong, meende ze gelukkig te zijn dat ze een lage prijs voor haar huisvesting betaalde en een waardige en behulpzame oude man kreeg voor een huisbaas en buurvrouw - ook een die haar geen zorgen zou maken, maar misschien haar soms helpen. Père Brulet en de weduwe Picot, Mariton genaamd, hadden dus ongeveer een dozijn jaar in elkaars goede genade geleefd; dat wil zeggen, vanaf de dag dat Brulette's moeder stierf toen ze haar baarde, en Mariton de baby met evenveel liefde en zorg had verzorgd alsof het haar eigen kind was. Joseph, die drie jaar ouder was dan Brulette, herinnerde zich dat hij in dezelfde wieg werd gewiegd; en de baby was de eerste last die ooit aan zijn armpjes werd toevertrouwd. Later, toen Père Brulet merkte dat zijn buurman haar handen vol had aan de zorg voor de twee toen ze sterker werden, nam Joseph Joseph mee naar zijn deel van het huis; en zo geschiedde het dat het kleine meisje met de weduwe sliep en de kleine jongen met de oude man. Alle vier aten ze echter samen. Mariton kookte de maaltijden, hield het huis, maakte de kleren op en stopte de kleren, terwijl de oude man, die nog stevig genoeg was om te werken, overdag uitging en het grootste deel van de huishoudelijke uitgaven betaalde.Hij deed dit niet omdat hij het goed had en zijn levensonderhoud dienovereenkomstig goed moest zijn, maar omdat de weduwe vriendelijk en beminnelijk was en uitstekend gezelschap; en Brulette beschouwde haar zozeer als een moeder dat mijn oom haar als een dochter, of in ieder geval als een schoondochter, ging behandelen. Niets ter wereld was ooit mooier of liever dan het kleine meisje onder Maritons opvoeding. De vrouw hield van reinheid en hield zich zo spik en span als haar middelen toestonden; en ze had Brulette al vroeg geleerd hetzelfde te doen. Op de leeftijd dus, toen kinderen gewoonlijk als kleine dieren door de aarde rollen, was de lieveling zo schoon en sierlijk in al haar manieren dat iedereen haar wilde kussen; maar ze was al erg lief voor haar gunsten, en zou nooit bekend zijn als ze niet helemaal zeker was van haar gezelschap.