WITH SWORD AND CRUCIFIX -------------------------------------------------------------------------------- CHAPTER I IN WHICH A GREAT EXPLORER LISTENS AT MIDNIGHT TO A TALE OF LOVE “Louis le Grand, King of France and Navarre, has deserted pleasure to follow piety—and times are changed, monsieur.” The speaker, Louis de Sancerre, of Languedoc, descendant of a famous constable of France, leaned against a tree near the shore of a majestic river, and musingly watched the moonbeams as they chased the ripples toward an unknown sea. A soft, cool breeze, heavy with the odor of new-born flowers, caressed his pale, clear-cut face, and toyed with the ruffles and trappings of a costume more becoming at Versailles than in the mysterious wilderness through which its wearer had floated for many weeks. On the bank at the exiled courtier’s feet lay reclining the martial figure of a man, whose[2] stern, immobile face, lofty brow, and piercing eyes told a tale of high resolve and stubborn will. Sieur de la Salle, winning his way to immortality through wastes of swamp and canebrake and the windings of a great river, had made his camp at a bend in the stream from which the outlook seemed to promise the fulfilment of his dearest hopes. On the crest of a low hill, sloping gently to the water, his followers had thrown up a rude fort of felled trees, and now at midnight the adventurous Frenchmen and their score of Indian allies were tasting sleep after a day of wearisome labor.

MET ZWAARD EN KRUISBEELD -------------------------------------------------- ------------------------------ HOOFDSTUK I WAAR EEN GROTE ONTDEKKER OM MIDDERNACHT LUISTERT NAAR EEN VERHAAL VAN LIEFDE "Louis le Grand, koning van Frankrijk en Navarra, heeft het genoegen in de steek gelaten om vroomheid te volgen - en de tijden zijn veranderd, mijnheer." De spreker, Louis de Sancerre, uit de Languedoc, afstammeling van een beroemde veldwachter van Frankrijk, leunde tegen een boom aan de oever van een majestueuze rivier en keek peinzend naar de manestralen terwijl ze de rimpelingen naar een onbekende zee joegen. Een zachte, koele bries, zwaar van de geur van pasgeboren bloemen, streelde zijn bleke, heldere gezicht en speelde met de ruches en attributen van een kostuum dat meer in Versailles paste dan in de mysterieuze wildernis waar de drager doorheen had gezwommen voor vele weken. Op de oever aan de voeten van de verbannen hoveling lag de krijgshaftige gestalte van een man, wiens streng, onbeweeglijk gezicht, verheven voorhoofd en doordringende ogen een verhaal vertelden van hoge vastberadenheid en koppige wil. Sieur de la Salle, die zijn weg naar onsterfelijkheid had gevonden door een woestenij van moeras en rietkragen en de kronkels van een grote rivier, had zijn kamp opgeslagen in een bocht in de stroom van waaruit de vooruitzichten de vervulling van zijn dierbaarste hoop leken te beloven.Op de top van een lage heuvel, langzaam aflopend naar het water, hadden zijn volgelingen een ruw fort van gekapte bomen opgeworpen, en nu om middernacht proefden de avontuurlijke Fransen en hun twintig Indiase bondgenoten de slaap na een dag van vermoeiende arbeid.