THE GLUED JOINT The glued joint in its various forms is in use in every country in the world, and is frequently met with in mummy cases and other examples of ancient woodwork. Alternative names under which it is known are the butt joint, the rubbed joint, the slipped joint, whilst in certain localities it is known as the slaped (pronounced slayped) joint. Fig. 1.—Simplest Form of Glued or Rubbed Joint. Fig. 1.—Simplest Form of Glued or Rubbed Joint. The glued joint is made by planing two pieces of timber so that when placed together they are in contact with each other at every point; they are then usually united with glue. Fig. 1 shows a sketch of a butt joint in its simplest form. In Fig. 2 is indicated the method of holding the joint whilst being glued; the upright portion is held rigid in the bench vice, thus leaving the left hand to hold the piece which is to be jointed, whilst the right hand operates the glue brush. The pieces of wood which form a butt joint may be glued together with or without the aid of cramps or artificial pressure. If the joint is to be made without cramping, the two surfaces of the timber are warmed so as not to chill the[Pg 2] glue. The surfaces are then glued and put together and rubbed backwards and forwards so as to get rid of the superfluous glue. They are then put aside to dry. Glueing.—The better the glue penetrates into the pores of the wood, the stronger the joint will be; for this reason timber of the loose-fibred variety, such as pine, etc., will hold up at the joint better than hardwoods like teak and rosewood. The glue used for jointing should be neither too thick nor too thin; the consistency of cream will be found suitable for most purposes. It should be nice and hot, and be rapidly spread over the surface of the wood. Fig. 2.—How the Wood is held whilst Glueing. Fig. 2.—How the Wood is held whilst Glueing. If light-coloured woods, such as pine, satinwood, sycamore, etc., have to be jointed, a little flake white should be procured and mixed into the liquid glue. This will prevent the glue showing a thin black line on the joint. Broad surfaces of close-grained hardwood having a shiny surface are usually carefully roughened with a fine toothing plane blade previous to glueing. Supporting the Joint.—The jointed boards should not be reared up against a "bench leg" or wall without having any support in the centre, as dotted line at Fig. 5, because in all probability they will fracture before the glue has time to set; and, when we go to take them up to renew working operations, we shall be[Pg 3] annoyed to find that they have assumed a position similar to that at Fig. 5 (shown exaggerated), and this will, of course, necessitate re-jointing. Fig. 3.—Correct Jointing. Fig. 3.—Correct Jointing. Fig. 4.—Faulty Jointing. Fig. 4.—Faulty Jointing. Fig. 5.—Boards unsupported. Fig. 5.—Boards unsupported. Fig. 6.—Boards supported. Fig. 6.—Boards supported. Fig. 7.—(A) Glued Slip, (B) Glued Moulding. Fig. 7.—(A) Glued Slip, (B) Glued Moulding. Fig. 8.—Grain alternating. Fig. 8.—Grain alternating. A correct method to adopt is seen at Fig. 6. Here we have supported the joint by rearing up against the wall[Pg 4] a couple of pieces of batten, one at each end of the board, thus supporting it throughout its entire width until the glue is thoroughly set. The two or more pieces of timber in a butt joint adhere by crystallisation of the glue and atmospheric pressure. A well-fitted joint made with good quality glue is so strong that, when boards of 3 feet and upwards are jointed together by this method, the timber in most cases will break with the grain sooner than part at the joint. Butt joints may be cramped up, if desired, and it is customary to warm them as previously stated. In the absence of the usual iron cramp, the amateur may make an excellent wooden arrangement out of any odd pieces of timber that happen to be handy. Two blocks of hardwood are screwed on the base board at a suitable distance for the work in hand; the boards to be jointed are glued and placed in position between the blocks; and the two hardwood wedges are inserted and hammered in opposite directions to each other, thus exerting the desired pressure. An example of this method of cramping is shown in Fig. 25, which also indicates the use of iron "dogs." When jointing, care should be taken to first plane up the boards true on one side—i.e., take them out of winding. The method of testing for this is shown at Fig. 9, and it may with advantage be used when jointing the edges of the boards. Two laths or strips of wood are planed up to exactly the same width, having their edges straight and parallel. One edge of each lath may, if desired, be bevelled a little. The method of using these "twist sticks" or "winding laths" is to put them on the board as indicated, and sight along their top edges. The winding laths, being much longer than the width of the board, show up the irregularity greatly pronounced.[Pg 5] The Tools generally used for making the butt joints are:— The jack plane, for roughing the edges, etc. The wooden trying plane (or iron jointing plane) for trueing up the work. The try square for testing purposes. The winding laths and straight edge. The Method of Work is as follows: Each board is in turn put in the vice and planed straight lengthwise; it is then tested with winding laths and a try square (the latter method is shown at Fig. 22). Fig. 9.—Testing Surface with Winding Laths. Fig. 9.—Testing Surface with Winding Laths. The boards are then put on the top of one another as at Fig. 1 and tested with a straight edge; they should appear true as shown at Fig. 3; if they show faulty as at Fig. 4 the joints must be again fitted until the required degree of accuracy is obtained. Difficulties may be avoided by care in selecting timber suitable for jointing, and it must be remembered that timber shrinks circumferentially (the heart side becoming curved) as dotted lines in Fig. 10. If the timber be jointed with all the heart side one way as at Fig. 10, the tendency will be for it to cast as shown by the[Pg 6] dotted line. If the timber be alternated as at Fig. 11, the tendency will be to cast wavy, whereas if quartered timber can be obtained it will stand practically straight as the tendency to shrink is in thickness only. The grain of quartered timber is shown in Fig. 12. Fig. 10.—Showing Heart side of Timber one way. Fig. 10.—Showing Heart side of Timber one way. Fig. 11.—Heart side of Timber shown alternated. Fig. 11.—Heart side of Timber shown alternated. Fig. 12.—Grain of Quartered Timber. Fig. 12.—Grain of Quartered Timber. Fig. 13.—Boards showing uniformity of Grain. Fig. 13.—Boards showing uniformity of Grain. Judgment should also be exercised to avoid jointing in which one piece of timber is wild and large in the grain, and the adjoining piece of a mild-grained nature. Jointed boards should always be glued up with the[Pg 7] grain running in the same direction if possible; this we show at Fig. 13, and nothing looks worse than a dressing chest end or similar piece of work in which the grain runs haphazard. When jointing thin timber (say, 1⁄4-in., 3⁄8-in., 1⁄2-in. and 5⁄8-in. boards) the best method is to use a shooting board (Fig. 26). It must be noted, however, that a shooting board and plane practically never give a true right angle, owing to wear and the grinding of the blade. Therefore, the boards should not all be laid with the "face mark" on the shooting board whilst the edges are shot, because any inequality would be multiplied by the number of pieces jointed. A better method is to alternate the boards, face side up, then face side down, whilst shooting the edges; this will prevent convexity or concavity on the face of the jointed board, because any slight error in the angle is neutralised (see Fig. 8). Applications of the Joint.—The following show various applications of the butt or glued joint:— Fig. 14.—Carcase Wing-pieces Glued on. Fig. 14.—Carcase Wing-pieces Glued on. Fig. 7A shows a mahogany or other hardwood slip glued on the edge of a cheaper wood, such as pine or whitewood, as is the case on bookcase shelves when only the front edge is seen and polished. Fig. 7B shows a moulding glued on a shelf, both mould and shelf in this instance being of polished hardwood. A shelf of this type might be used in a recess, the object of the overhanging moulding being to hide a small 3⁄8-in. iron rod which would carry the curtain[Pg 8] rings and heading of the curtain which covers the recess. The shelf would be fixed about 3 ft. 9 ins. to 4 ft. 3 ins. from the floor. Fig. 14 shows the wing pieces glued on the top bearer of carcase work. The application of this bearer in its position will be shown in the chapter on Dovetailing. Fig. 15 shows a butt joint planed at an angle of 45 degrees (commonly called a mitre), used for box feet, etc. Fig. 16 shows jointing up of an ogee-shaped panel. The dotted lines indicate the thickness of the timber previous to its being worked up to the finished shape. Bow-fronted and semicircular panels are jointed in a similar manner. Fig. 15.—Butting Mitred Angle Joint. Fig. 15.—Butting Mitred Angle Joint. Fig. 16.—Jointing Ogee-shaped Panel. Fig. 16.—Jointing Ogee-shaped Panel. Fig. 17 shows timber jointed at right angles to the upright piece, and at an angle of 30 degrees.[Pg 9] Fig. 18 indicates quarter-circle jointing, as used in round-cornered chests of drawers, wardrobes, cupboards, etc. Fig. 19 is similar to Fig. 18, but with hollow (or concave) corners. Fig. 17.—Jointed Timber at 30° and 90° angles. Fig. 17.—Jointed Timber at 30° and 90° angles. Fig. 18.—Convex Corner. Fig. 18.—Convex Corner. Fig. 19.—Concave Corner. Fig. 19.—Concave Corner. [Pg 10] Fig. 20.—Jointing a shaped Spandrel. Fig. 20.—Jointing a shaped Spandrel. Fig. 21.—Building up Case of Piano Front. Fig. 21.—Building up Case of Piano Front. Fig. 22.—Use of the Try-square for Testing Edge. Fig. 22.—Use of the Try-square for Testing Edge. Fig. 23.—Example of Circular Laminated work. Fig. 23.—Example of Circular Laminated work. Fig. 24.—Glueing Ploughslips to Drawer. Fig. 24.—Glueing Ploughslips to Drawer. Fig. 25.—Method of holding Glued Joints with Iron Dogs. Fig. 25.—Method of holding Glued Joints with Iron Dogs. Fig. 26.—Method of using Shooting Board. Fig. 26.—Method of using Shooting Board. [Pg 11] Fig. 20 gives us the jointing up of a shaped spandrel to the required width. In a case of this description suitably grained and coloured wood should be selected, otherwise the bad match will at once draw attention to the joint. Fig. 21 shows the application of butt or glued jointing to the building up of the core of a piano fall previous to shaping up and veneering. Fig. 23.—Laminated work—the building up of circular rims for cabinet and joinery work. Plan and elevation show rim pattern of a pulley as used in the pattern-making trade. Fig. 27.—Cramping Glued Joints: Handscrews and Batten shown at left; temporary Batten at right to keep the wood flat. Fig. 27.—Cramping Glued Joints: Handscrews and Batten shown at left; temporary Batten at right to keep the wood flat. Fig. 24.—The glueing of a ploughslip to a drawer side is seen here, the ploughslip being used to carry the drawer bottom. Fig. 26 shows the method of jointing with shooting board and trying plane; the right hand operates the[Pg 12] plane whilst the left hand holds the wood firm upon the shooting board. Owing to the importation of narrow and faulty timber the necessity of jointing is greater to-day than ever it was, wide timber of course meaning higher cost for raw material. The method of using iron dogs is illustrated in Fig. 25, and it will be observed that owing to the wedge-like formation of each fang (see enlarged sketch) the dog exerts the necessary pressure to close the joint. At the centre of this illustration is suggested the home-made hardwood blocks, baseboard and wedges referred to on page 4. Fig. 27 shows how the iron sash cramps are used to apply pressure to the joint. As this method is in some cases apt to bend and distort thin boards it is wise practice to fix (as a temporary measure) a stout piece of straight wood on to the board to be joined by using two handscrews as shown at the left hand of the illustration. At the right hand of the sketch a wooden cramping arrangement of the box type is given, and by wedging up the boards are closed together. It is obvious that if this type of box cramp be used it will prevent the boards buckling and the handscrew method at the left may be dispensed with.[Pg 13] THE HALVED JOINT The halved joint is frequently known as half-lapping, and sometimes as checking and half-checking. In the majority of cases it is made by halving the two pieces, i.e., by cutting half the depth of the wood away. There are, however, exceptions to this rule, as in the case of "three-piece halving" (or, as it is sometimes called, "third lapping") and in the halving of timber with rebated or moulded edges. Halving is one of the simplest methods of connecting two pieces of timber, especially where it is desired to make frames and bracket supports for either inside or outside use. Fig. 28.—Frame, with various halved joints. These joints, numbered 1, 2, 3, etc., are shown in detail in Figs. 29 to 38. Fig. 28.—Frame, with various halved joints. These joints, numbered 1, 2, 3, etc., are shown in detail in Figs. 29 to 38. [Pg 14] Fig. 28 shows the elevation of an imaginary frame which is indicated as made up of a number of halving joints; it shows also the application of the various joints to this class of work. Each joint used in the construction of this frame may be dealt with separately. The numbers marked on Fig. 28 refer to the individual joints, shown separately in Figs. 29 to 38. Fig. 29.—Halved Corner Joint. Fig. 29.—Halved Corner Joint. Fig. 30.—Halved T Joint. Fig. 30.—Halved T Joint. Fig. 29 shows the "Halved Joint" at the corner of the frame where the two pieces form a right angle (see Fig. 28, 1). Each piece is halved and shouldered at opposite sides, thus forming a perfect fit one with the other and giving a strong joint with a minimum amount of labour. For inside work the joint would be glued and screwed together, the screw heads being countersunk so as not to come in contact with the cutting iron of the plane when levelling off the work. For outside work, in exposed positions where the work will have to withstand the weather, the alternative method of smearing the joint with paint or with a mixture of varnish and white lead would be advisable, the joint[Pg 15] being nailed or screwed. Fig. 29 shows the two pieces separated. Fig. 30 shows a similar joint to the above, but in this case the top rail runs through and it is generally spoken of as a "Halved T Joint" (Fig. 28, 2). It may be used in nearly all cases where a top or bottom rail runs through an upright. The method of securing the joint is as before. Fig. 30 shows a sketch of the joint separated. Fig. 31.—Oblique Halving with Shoulder. Fig. 31.—Oblique Halving with Shoulder. Fig. 32.—Oblique Halving. Fig. 32.—Oblique Halving. At Fig. 31 is shown an "Oblique Halving Joint," where the oblique piece, or strut, does not run through (Fig. 28, 3). This type of joint is used for strengthening framings and shelf brackets; an example of the latter is shown at Fig. 48. A strut or rail of this type prevents movement or distortion to a frame diagonally (generally spoken of in the trade as "racking"). Fig. 31 shows the joint apart. Fig. 32 is an example of Oblique Halving with the upper piece running through (Fig. 28, 4). This joint is[Pg 16] used in similar positions to Fig. 31, and has in some cases the disadvantage of showing end grain at the top of the frame. The sketch shows the two pieces separated. Fig. 33 is "Dovetail Halving," the dovetail running through the top piece (Fig. 28, 5). This is a strong joint, used where outside strain is likely to occur in the top piece, the dovetail preventing the rail from being drawn away from the shoulder. The two pieces are shown separate. Fig. 33.—Dovetail Halving. Fig. 33.—Dovetail Halving. Fig. 34.—Mitre Halving. Fig. 34.—Mitre Halving. At Fig. 34 is seen "Mitred Halving," a somewhat weak joint, but necessary in mirror frames, etc., where good appearance is required on the face side (Fig. 28, 6). Its use is obvious if the face of the frame be moulded with beads or other sections which require to intersect one with the other. This also applies if the frame be moulded on its face edges. Fig. 35 is a halved joint with one side of the piece dovetailed (Fig. 28, 8). This joint is used in similar positions to Fig. 33, and rather less labour is required in the making. The two pieces are shown separate for clearness.[Pg 17] Fig. 36 indicates the "Halved Joint," the pieces at one end showing a double dovetail (Fig. 28, 7). This particular joint is seldom used except for Manual Training purposes. The illustration shows a sketch of the joint apart. Fig. 37 is "Oblique Dovetail Halving," one side of the piece being dovetailed. The joint is used to prevent "racking," and as a cross brace to framing. It is occasionally made with both its sides dovetailed as shown at Fig. 33. (For reference, see Fig. 28, 9). Fig. 35.—Halved Joint with one side Dovetailed. Fig. 35.—Halved Joint with one side Dovetailed. Fig. 36.—Halved Joint with Double Dovetail. Fig. 36.—Halved Joint with Double Dovetail. Fig. 37.—Oblique Dovetail Halving. Fig. 37.—Oblique Dovetail Halving. Fig. 38.—Stopped Dovetail Halving. Fig. 38.—Stopped Dovetail Halving. Fig. 38 shows "Stopped Dovetail Halving." In this[Pg 18] case the dovetail is similar to Fig. 33, with the exception that it does not run through the bottom rail. This is an advantage if the bottom edge of the rail is in evidence, or if it is required to glue a moulding or hardwood facing slip on the lower edge. The glue adheres better with the grain than it would end way of the grain, and if slight shrinkage occurs across the width of the bottom rail the moulding would not be forced away by the upright (see example at Fig. 28, 10). Fig. 39.—Cross Halving Joint. Fig. 39.—Cross Halving Joint. Fig. 40.—Cross Halving Joint Edgeways. Fig. 40.—Cross Halving Joint Edgeways. Fig. 41.—Tee Halving Joint. Fig. 41.—Tee Halving Joint. The joint lettered B in Fig. 28 is a "Cross Halving Joint" where each piece runs through the other. Fig. 39[Pg 19] shows this joint separated, and Fig. 40 shows a similar joint separated where the joint is made edgeways. Fig. 41 shows a "Tee Halving Joint" with a dovetail cut on the edge. This is seldom used except as a woodwork exercise. Fig. 42 is a "Dovetailed Halving Joint" used for lengthening timber, and is also a favourite Manual Training model. It might also come under the heading of scarf joint, although rarely used in actual practice as such. As a practical woodwork exercise it calls for accurate marking out and careful fitting. Fig. 42.—Dovetailed Halving Joint used for Lengthening Timber. Fig. 42.—Dovetailed Halving Joint used for Lengthening Timber. Fig. 43.—Dovetailed and Halved Joint. Fig. 43.—Dovetailed and Halved Joint. Fig. 44.—Dovetailed Halved Joint with Shoulders. Fig. 44.—Dovetailed Halved Joint with Shoulders. Fig. 43 shows a combination of a halved joint dovetailed edgeways, whilst Fig. 44 shows a dovetailed[Pg 20] halved joint with the shoulders housed. This latter is seldom used in actual work. At Fig. 45 we have the application of halving joints when constructing a barrow wheel. The centre portion is an example of three pieces half-lapped or, as it is sometimes called, one-third lapped. A sketch of the three pieces separated is shown at L, B, C, Fig. 46. This joint is extensively used in the pattern making trade for lap-jointing the arms of pulley patterns, etc. It is probably the most difficult of the halving joints to mark out and construct with the desired degree of accuracy. Fig. 45.—Halved Joints on Barrow Wheels. Fig. 45.—Halved Joints on Barrow Wheels. Fig. 46.—Detail of Halved Joints in Fig. 45. Fig. 46.—Detail of Halved Joints in Fig. 45. Fig. 47 shows a combination of a bevelled dovetail half-lapped joint. This is only used as a puzzle joint. When neatly constructed and glued together it is apparently impossible to make it, showing as it does a half lap on one side and a dovetailed half lap on the reverse side. Fig. 48 is the end view of a kitchen table with drop leaf, showing the skirting board scribed to the solid side. A table of this type is fastened to the wall with two iron holdfasts which engage the ends of the table.[Pg 21] Fig. 47.—Bevelled Dovetailed Half Lap. Fig. 47.—Bevelled Dovetailed Half Lap. Fig. 48.—Bracket of Drop Table. Fig. 48.—Bracket of Drop Table. Figs. 49 and 50.—Separate pieces of Halved Moulded Joint. Figs. 49 and 50.—Separate pieces of Halved Moulded Joint. Fig. 51.—Oblique Cross Halving Joint. Fig. 51.—Oblique Cross Halving Joint. [Pg 22]The hinged bracket frame shows the application of the halving joint to bracket supports for this and similar purposes, such as brackets to support shelving, etc. In this example the hinged brackets turn underneath the table top, and allow the leaf to drop out of the way when not required. The dotted lines show the position of a shelf for boots and shoes. Fig. 52.—Manual Training Halved Exercise Joint. Fig. 52.—Manual Training Halved Exercise Joint. Fig. 53.—Exercise Dovetail Joint. Fig. 53.—Exercise Dovetail Joint. Fig. 54.—Carpentry Tie Joint. Fig. 54.—Carpentry Tie Joint. [Pg 23] Figs. 49 and 50 indicate the halving of cross pieces which have their edges moulded; the pieces are shown separately, the moulding being omitted to give a clearer representation of the method of construction. Fig. 55.—Cross Halving Joint with Housed Corners. Fig. 55.—Cross Halving Joint with Housed Corners. Fig. 56.—The parts of Fig. 55 shown separate. Fig. 56.—The parts of Fig. 55 shown separate. Fig. 51 is an "Oblique Cross Halving Joint" where the two pieces are not at right angles. A plan and elevation of the joint are shown at the left, whilst a sketch of one piece of the joint is given in the right-hand illustration. Figs. 52 and 53 are principally used as Manual Training models, and call for patience and manual dexterity. Fig. 54 is used in carpentry and joinery where a tie or cross piece ties joists or beams at an angle. Fig. 55 shows the elevation and end view of a "Cross Halving Joint" with housed or notched shoulders. This joint is seldom used in actual practice. The separate parts are given in Fig. 56. At Fig. 57 are shown two cross rails and an upright halved together. This type of joint is used where three[Pg 24] pieces meet, as is the case in building the framing of a poultry house. The joint is nailed together. Fig. 57.—Cross Rail and Upright Halved Joint. Fig. 57.—Cross Rail and Upright Halved Joint. Fig. 58.—Workshop Trestle Joint. Fig. 58.—Workshop Trestle Joint. Fig. 59.—Cellarette Partition Joints. Fig. 59.—Cellarette Partition Joints. Fig. 58 is the end view of an ordinary workshop trestle, showing the application of dovetailed halving[Pg 25] where the legs have a tendency to strain outwards. The inset sketch of joint shows the housing of the top rail to receive the legs. Fig. 59 shows a deep drawer, generally known as a cellarette, and used in a sideboard to accommodate wine bottles. Here we have a good example of halving the cross pieces so as to form compartments. The part shown separately illustrates the method of construction. The ends of these pieces engage the housings or grooves of the drawer sides. Pigeon holes or compartments in stationery cases, bookcases and writing bureaux are constructed in a similar manner, although the method of housing, or combined halving and housing, is to be preferred in some cases.

DE VERLIJMDE VERBINDING De lijmverbinding in zijn verschillende vormen wordt in elk land ter wereld gebruikt en wordt vaak aangetroffen in mummiekisten en andere voorbeelden van oud houtwerk. Alternatieve namen waaronder het bekend is, zijn de stootvoeg, de gewreven verbinding, de slipverbinding, terwijl het op bepaalde plaatsen bekend staat als de geslagen (spreek uit: geslagen) verbinding. Fig. 1.—Eenvoudigste vorm van gelijmde of gewreven verbinding. Fig. 1.—Eenvoudigste vorm van gelijmde of gewreven verbinding. De lijmverbinding wordt gemaakt door twee stukken hout te schaven, zodat ze bij elkaar op elk punt in contact zijn met elkaar; ze zijn dan meestal verenigd met lijm. Fig. 1 toont een schets van een stootvoeg in zijn eenvoudigste vorm. In Fig. 2 is de methode aangegeven om de verbinding vast te houden tijdens het verlijmen; het opstaande deel wordt stevig vastgehouden in de bankschroef, waardoor de linkerhand het stuk dat moet worden verbonden wordt vastgehouden, terwijl de rechterhand de lijmborstel bedient. De stukken hout die een stootvoeg vormen, kunnen al dan niet met behulp van krampen of kunstmatige druk aan elkaar worden gelijmd. Als de verbinding krampvrij moet worden gemaakt, worden de twee oppervlakken van het hout verwarmd om de [Pg 2]-lijm niet te koelen. De oppervlakken worden vervolgens verlijmd en in elkaar gezet en heen en weer gewreven om de overtollige lijm kwijt te raken. Daarna worden ze opzij gelegd om te drogen.Lijmen. - Hoe beter de lijm in de poriën van het hout doordringt, hoe sterker de verbinding zal zijn; om deze reden zal hout van de losvezelige variëteit, zoals grenen, enz., beter standhouden bij de voeg dan hardhout zoals teak en palissander. De lijm die wordt gebruikt voor het verbinden mag niet te dik en niet te dun zijn; de consistentie van room zal geschikt zijn voor de meeste doeleinden. Het moet lekker heet zijn en snel over het oppervlak van het hout worden verspreid. Fig. 2.—Hoe het hout wordt vastgehouden tijdens het lijmen. Fig. 2.—Hoe het hout wordt vastgehouden tijdens het lijmen. Als lichtgekleurde houtsoorten, zoals grenen, satijnhout, plataan, enz. moeten worden gevoegd, moet een beetje vlokwit worden aangeschaft en door de vloeibare lijm worden gemengd. Hiermee wordt voorkomen dat de lijm een ​​dunne zwarte lijn op de voeg vertoont. Brede oppervlakken van fijnkorrelig hardhout met een glanzend oppervlak worden meestal zorgvuldig opgeruwd met een fijngetand schaafblad voorafgaand aan het verlijmen. Ondersteuning van de verbinding.—De verbonden planken mogen niet tegen een "bankpoot" of muur worden geplaatst zonder enige steun in het midden, zoals de stippellijn in Fig. 5, omdat ze naar alle waarschijnlijkheid zullen breken voordat de lijm de tijd heeft gehad om set; en als we ze gaan gebruiken om de werkprocessen te vernieuwen, zullen we geïrriteerd zijn te ontdekken dat ze een positie hebben aangenomen die vergelijkbaar is met die in figuur 5 (overdreven weergegeven), en dit zal natuurlijk noodzakelijk zijn opnieuw verbinden. Afb.3. Correcte verbinding. Afb. 3.—Correcte verbinding. Afb. 4.—Defecte verbinding. Afb. 4.—Defecte verbinding. Afb. 5.—Boards niet ondersteund. Afb. 5.—Boards niet ondersteund. Fig. 6.—Boards ondersteund. Fig. 6.—Boards ondersteund. Fig. 7.—(A) gelijmde slip, (B) gelijmde vorm. Fig. 7.—(A) gelijmde slip, (B) gelijmde vorm. Afb. 8.—Graan afwisselend. Afb. 8.—Graan afwisselend. Een juiste methode om aan te nemen is te zien in Fig. 6. Hier hebben we de verbinding ondersteund door een paar stukken lat tegen de muur [Pg 4] te plaatsen, één aan elk uiteinde van de plank, waardoor deze over de gehele breedte wordt ondersteund totdat de lijm goed is uitgehard. De twee of meer stukken hout in een stootvoeg hechten door kristallisatie van de lijm en atmosferische druk. Een goed passende verbinding gemaakt met lijm van goede kwaliteit is zo sterk dat, wanneer planken van 3 voet en meer op deze manier aan elkaar worden verbonden, het hout in de meeste gevallen eerder met de nerf mee zal breken dan bij de verbinding. Stootgewrichten kunnen desgewenst verkrampt zijn en het is gebruikelijk om ze te verwarmen zoals eerder vermeld. Bij afwezigheid van de gebruikelijke ijzeren kramp, kan de amateur een uitstekend houten arrangement maken van vreemde stukken hout die toevallig handig zijn.Op de plint worden twee blokken hardhout geschroefd op een geschikte afstand voor het uit te voeren werk; de te voegen planken worden verlijmd en tussen de blokken geplaatst; en de twee hardhouten wiggen worden in tegengestelde richting van elkaar ingebracht en gehamerd, waardoor de gewenste druk wordt uitgeoefend. Een voorbeeld van deze methode van kramp wordt getoond in Fig. 25, die ook het gebruik van ijzeren "honden" aangeeft. Bij het verbinden moet ervoor worden gezorgd dat de planken eerst aan één kant recht worden geschaafd, d.w.z. ze uit de wind halen. De testmethode hiervoor wordt getoond in Fig. 9, en kan met voordeel worden gebruikt bij het verbinden van de randen van de planken. Twee latten of stroken hout worden op exact dezelfde breedte geschaafd, met rechte en evenwijdige randen. Een rand van elke lat kan, indien gewenst, een beetje worden afgeschuind. De methode om deze "draaistokken" of "opwindlatten" te gebruiken, is door ze op het bord te plaatsen zoals aangegeven en langs hun bovenranden te kijken. De opwindlatten, die veel langer zijn dan de breedte van de plank, laten de onregelmatigheid sterk zien.[Pg 5] De gereedschappen die over het algemeen worden gebruikt voor het maken van de stootvoegen zijn: Het vijzelschaaf, voor het opruwen van de randen, enz. Het houten proefschaaf (of ijzeren verbindingsschaaf) voor het uitlijnen van het werk. Het try-plein voor testdoeleinden. De kronkelende latten en rechte rand.De werkwijze is als volgt: Elke plank wordt op zijn beurt in de bankschroef geplaatst en in de lengterichting recht geschaafd; het wordt vervolgens getest met opwindlatten en een try-square (de laatste methode wordt getoond in Fig. 22). Afb. 9.—Testoppervlak met opwindlatten. Afb. 9.—Testoppervlak met opwindlatten. De planken worden dan op elkaar gelegd zoals in Fig. 1 en getest met een richtliniaal; ze zouden waar moeten lijken, zoals weergegeven in Fig. 3; als ze defect zijn zoals in Fig. 4, moeten de verbindingen opnieuw worden gemonteerd totdat de vereiste mate van nauwkeurigheid is bereikt. Moeilijkheden kunnen worden vermeden door zorgvuldig hout te selecteren dat geschikt is voor voegwerk, en er moet rekening mee worden gehouden dat hout in omtreksrichting krimpt (de hartzijde wordt gebogen) zoals stippellijnen in Fig. 10. Als het hout met alle hartzijde in één richting wordt verbonden bij Fig. 10 zal de neiging zijn om te werpen zoals aangegeven door de stippellijn. Als het hout wordt afgewisseld zoals in Fig. 11, zal de neiging zijn om golvend te gieten, terwijl als in vieren gedeeld hout kan worden verkregen het praktisch recht zal staan ​​omdat de neiging tot krimpen alleen in dikte is. De nerf van in vieren gedeeld hout wordt getoond in Fig. 12. Fig. 10.—De hartzijde van het hout op één manier tonen. Fig. 10.—De hartzijde van hout op één manier tonen. Afb. 11.—Hartzijde van hout afwisselend getoond. Afb. 11.—Hartzijde van hout afwisselend getoond. Afb. 12. — Korrel van gekwartierd hout. Afb. 12. — Korrel van gekwartierd hout.Fig. 13.-Boards die uniformiteit van graan laten zien. Fig. 13.-Boards die uniformiteit van graan laten zien. Het oordeel moet ook worden uitgeoefend om voegwerk te vermijden waarbij een stuk hout wild en groot in de nerf is, en het aangrenzende stuk van een zachtkorrelige aard. Voegplaten dienen indien mogelijk altijd met de [Pg 7] nerf in dezelfde richting te worden verlijmd; dit laten we zien in Fig. 13, en niets ziet er erger uit dan een kant van een verbandkist of een soortgelijk stuk werk waarin het graan lukraak loopt. Bij het verbinden van dun hout (bijvoorbeeld 1⁄4-in., 3⁄8-in., 1/2-in. en 5⁄8-in. planken) is de beste methode om een ​​schietplank te gebruiken (Fig. 26) . Opgemerkt moet echter worden dat een schietplank en schaaf vrijwel nooit een echte rechte hoek geven door slijtage en het slijpen van het blad. Daarom moeten de planken niet allemaal met het "gezichtsmerk" op het schietbord worden gelegd terwijl de randen worden geschoten, omdat elke ongelijkheid zou worden vermenigvuldigd met het aantal verbonden stukken. Een betere methode is om de planken af ​​te wisselen, met de voorkant naar boven en dan met de voorkant naar beneden, terwijl je de randen fotografeert; dit voorkomt convexiteit of concaafheid aan de voorkant van de gelaste plaat, omdat elke kleine fout in de hoek wordt geneutraliseerd (zie Fig. 8). Toepassingen van de verbinding. Hieronder worden verschillende toepassingen van de stoot- of lijmverbinding weergegeven: Afb. 14. - Vleugelstukken van het karkas vastgelijmd. Afb.14. Karkas Vleugelstukken vastgelijmd. Fig. 7A toont een mahonie of ander hardhouten strook gelijmd op de rand van een goedkoper hout, zoals grenen of vurenhout, zoals het geval is op boekenkastplanken wanneer alleen de voorkant wordt gezien en gepolijst. Fig. 7B toont een op een plank gelijmd vormstuk, waarbij zowel de mal als de plank in dit geval van gepolijst hardhout zijn. Een plank van dit type kan in een uitsparing worden gebruikt, waarbij het doel van de overhangende lijst is om een ​​kleine 3⁄8-inch te verbergen. ijzeren roede die de gordijnringen zou dragen en de kop van het gordijn dat de nis bedekt. De plank zou ongeveer 3 ft. 9 ins worden bevestigd. tot 4 ft. 3 ins. vanaf de vloer. Fig. 14 toont de vleugelstukken die op de bovenste drager van het karkaswerk zijn gelijmd. De toepassing van deze drager in zijn positie zal worden getoond in het hoofdstuk Dovetailing. Fig. 15 toont een stootvoeg geschaafd onder een hoek van 45 graden (gewoonlijk verstek genoemd), gebruikt voor doosvoeten, enz. Fig. 16 toont het verbinden van een ogiefvormig paneel. De stippellijnen geven de dikte van het hout aan voordat het tot de uiteindelijke vorm werd verwerkt. Boogvormige en halfronde panelen worden op dezelfde manier verbonden. Fig. 15.-Stoppende verstekhoekverbinding. Fig. 15.-Stoppende verstekhoekverbinding. Afb. 16. - Ogee-vormig paneel verbinden. Afb. 16. - Ogee-vormig paneel verbinden. Fig. 17 toont hout dat haaks op het opstaande stuk is gevoegd en onder een hoek van 30 graden. [Pg 9] Afb.18 geeft kwartcirkelverbinding aan, zoals gebruikt in rondhoekige ladekasten, kledingkasten, kasten, enz. Fig. 19 is vergelijkbaar met Fig. 18, maar met holle (of holle) hoeken. Afb. 17.-Gevoegd hout in een hoek van 30° en 90°. Afb. 17.-Gevoegd hout in een hoek van 30° en 90°. Afb. 18.—Convexe hoek. Afb. 18.—Convexe hoek. Afb. 19.—Concave hoek. Afb. 19.—Concave hoek. [blz. 10] Fig. 20.-Een gevormde borstwering verbinden. Fig. 20.-Een gevormde borstwering verbinden. Fig. 21.—Koffer van pianofront opbouwen. Fig. 21.—Koffer van pianofront opbouwen. Fig. 22.—Gebruik van de Try-square voor het testen van Edge. Fig. 22.—Gebruik van de Try-square voor het testen van Edge. Fig. 23.—Voorbeeld van circulair gelamineerd werk. Fig. 23.—Voorbeeld van circulair gelamineerd werk. Fig. 24. Ploegstroken aan de lade lijmen. Fig. 24. Ploegstroken aan de lade lijmen. Fig. 25. Methode om gelijmde verbindingen vast te houden met Iron Dogs. Fig. 25. Methode om gelijmde verbindingen vast te houden met Iron Dogs. Fig. 26.—Methode voor het gebruik van het schietbord. Fig. 26.—Methode voor het gebruik van het schietbord. [blz. 11] Fig. 20 geeft ons de verbinding van een gevormde borstwering tot de vereiste breedte. In het geval van deze beschrijving moet geschikt generfd en gekleurd hout worden gekozen, anders zal de slechte match meteen de aandacht op de voeg vestigen. Afb.21 toont de toepassing van stoot- of lijmverbindingen bij de opbouw van de kern van een pianoval voorafgaand aan het vormgeven en fineren. Afb. 23.—Gelamineerd werk—het opbouwen van cirkelvormige randen voor schrijnwerk en schrijnwerk. Plattegrond en hoogte tonen randpatroon van een katrol zoals gebruikt in de patroonmakerij. Afb. 27. Krampende gelijmde verbindingen: handschroeven en lat links getoond; tijdelijke lat rechts om het hout vlak te houden. Afb. 27. Krampende gelijmde verbindingen: handschroeven en lat links getoond; tijdelijke lat rechts om het hout vlak te houden. Fig. 24.—Het lijmen van een ploegstrook aan een ladezijde is hier te zien, waarbij de ploegstrook wordt gebruikt om de bodem van de lade te dragen. Fig. 26 toont de methode van verbinding maken met schietplank en proefvlak; de rechterhand bedient het vliegtuig terwijl de linkerhand het hout stevig op het schietbord houdt. Door de invoer van smal en ondeugdelijk hout is de noodzaak tot voegen tegenwoordig groter dan ooit, en breed hout betekent natuurlijk hogere grondstofkosten. De methode om ijzeren honden te gebruiken is geïllustreerd in figuur 25, en men zal zien dat door de wigvormige vorming van elke hoektand (zie vergrote schets) de hond de nodige druk uitoefent om het gewricht te sluiten. In het midden van deze afbeelding worden de zelfgemaakte hardhouten blokken, plinten en wiggen voorgesteld op pagina 4. Afb.27 laat zien hoe de ijzeren vleugelkrampen worden gebruikt om druk uit te oefenen op het gewricht. Aangezien deze methode in sommige gevallen de neiging heeft om dunne planken te buigen en te vervormen, is het verstandig om (als tijdelijke maatregel) een stevig stuk recht hout op de plank te bevestigen met behulp van twee handschroeven, zoals weergegeven aan de linkerkant van de plank. de illustratie. Aan de rechterkant van de schets is een houten krampopstelling van het kisttype gegeven, en door middel van wiggen worden de planken aan elkaar gesloten. Het is duidelijk dat als dit type kistenklem wordt gebruikt, dit het doorbuigen van de planken zal voorkomen en dat de handmatige schroefmethode aan de linkerkant kan worden achterwege gelaten. [Pg 13] DE GEHALVEERDE GEWRICHTEN De gehalveerde verbinding staat vaak bekend als half-leppen, en soms als controleren en half controleren. In de meeste gevallen wordt het gemaakt door de twee stukken te halveren, d.w.z. door de helft van de diepte van het hout weg te snijden. Er zijn echter uitzonderingen op deze regel, zoals in het geval van "driedelige halving" (of, zoals het soms wordt genoemd, "derde lep") en bij de halvering van hout met sponning- of gevormde randen. Halveren is een van de eenvoudigste methoden om twee stukken hout te verbinden, vooral wanneer het gewenst is om frames en beugelsteunen te maken voor gebruik binnen of buiten. Fig. 28. Frame, met verschillende gehalveerde verbindingen. Deze verbindingen, genummerd 1, 2, 3, enz., worden in detail getoond in Fig. 29 tot 38. Afb. 28. Frame, met verschillende gehalveerde verbindingen.Deze verbindingen, genummerd 1, 2, 3, enz., worden in detail getoond in Fig. 29 tot 38. [blz 14] Fig. 28 toont het aanzicht van een denkbeeldig frame dat is aangegeven als opgebouwd uit een aantal halve voegen; het toont ook de toepassing van de verschillende verbindingen op deze klasse van werk. Elke verbinding die bij de constructie van dit frame is gebruikt, kan afzonderlijk worden behandeld. De nummers op Afb. 28 verwijzen naar de afzonderlijke verbindingen, afzonderlijk weergegeven in Afb. 29 tot 38. Afb. 29.—Gehalveerde hoekverbinding. Fig. 29.—Gehalveerde hoekverbinding. Fig. 30. - Gehalveerde T-verbinding. Fig. 30. - Gehalveerde T-verbinding. Fig. 29 toont de "Halved Joint" op de hoek van het frame waar de twee stukken een rechte hoek vormen (zie Fig. 28, 1). Elk stuk is gehalveerd en aan weerszijden geschouderd, waardoor het perfect op elkaar past en een sterke verbinding geeft met een minimale hoeveelheid arbeid. Voor binnenwerk zou de verbinding worden gelijmd en geschroefd, waarbij de schroefkoppen verzonken zijn om niet in contact te komen met het snijijzer van het vlak bij het egaliseren van het werk. Voor buitenwerk, in blootgestelde posities waar het werk weersinvloeden zal moeten weerstaan, is de alternatieve methode van het insmeren van de voeg met verf of met een mengsel van vernis en loodwit aan te raden, waarbij de voeg [Pg 15] wordt genageld of geschroefd. Fig. 29 toont de twee stukken gescheiden. Afb.30 toont een soortgelijke verbinding als de bovenstaande, maar in dit geval loopt de bovenrail door en wordt in het algemeen gesproken van een "gehalveerde T-verbinding" (Fig. 28, 2). Het kan worden gebruikt in bijna alle gevallen waar een boven- of onderrail door een staander loopt. De methode om de verbinding vast te zetten is als voorheen. Fig. 30 toont een schets van de gescheiden voeg. Fig. 31. Schuine halvering met schouder. Fig. 31. Schuine halvering met schouder. Afb. 32. Schuine halvering. Afb. 32. Schuine halvering. In Fig. 31 wordt een "Schuine Halving Joint" getoond, waar het schuine stuk of de steun niet doorheen loopt (Fig. 28, 3). Dit type verbinding wordt gebruikt voor het versterken van frames en plankbeugels; een voorbeeld van dit laatste wordt getoond in Fig. 48. Een schoor of rail van dit type verhindert diagonaal bewegen of vervormen van een frame (in de handel algemeen aangeduid als "rekken"). Fig. 31 toont de verbinding uit elkaar. Afb. 32 is een voorbeeld van schuine halvering waarbij het bovenstuk doorloopt (afb. 28, 4). Deze verbinding wordt gebruikt in soortgelijke posities als in Fig. 31, en heeft in sommige gevallen het nadeel dat er eindnerf aan de bovenkant van het frame wordt weergegeven. De schets toont de twee stukken gescheiden. Fig. 33 is "Dovetail Halving", de zwaluwstaart die door het bovenstuk loopt (Fig. 28, 5). Dit is een sterke verbinding, die wordt gebruikt waar spanning van buitenaf kan optreden in het bovenstuk, waarbij de zwaluwstaart voorkomt dat de rail van de schouder wordt weggetrokken.De twee stukken worden afzonderlijk getoond. Afb. 33. Zwaluwstaarthalvering. Afb. 33. Zwaluwstaarthalvering. Afb. 34. Verstekhalvering. Afb. 34. Verstekhalvering. Op Fig. 34 is "Mitred Halving" te zien, een ietwat zwakke verbinding, maar noodzakelijk in spiegellijsten, enz., waar een goed uiterlijk vereist is aan de voorkant (Fig. 28, 6). Het gebruik ervan ligt voor de hand als de voorkant van het frame wordt gevormd met kralen of andere secties die elkaar moeten kruisen. Dit geldt ook als het frame op zijn kopranden is gegoten. Afb. 35 is een gehalveerde verbinding met één kant van het stuk zwaluwstaart (afb. 28, 8). Deze verbinding wordt gebruikt in vergelijkbare posities als in Fig. 33, en er is iets minder arbeid nodig bij het maken. De twee stukken worden apart getoond voor de duidelijkheid.[Pg 17] Afb. 36 geeft de "gehalveerde verbinding" aan, waarbij de stukken aan het ene uiteinde een dubbele zwaluwstaart laten zien (afb. 28, 7). Dit specifieke gewricht wordt zelden gebruikt, behalve voor handmatige trainingsdoeleinden. De afbeelding toont een schets van de voeg uit elkaar. Afb. 37 is "Oblique Dovetail Halving", waarbij een kant van het stuk wordt gezwaluwd. Het gewricht wordt gebruikt om "rekken" te voorkomen en als een kruisbeugel voor inlijsten. Het wordt af en toe gemaakt met beide zijden zwaluwstaartvormig zoals weergegeven in Afb. 33. (Zie voor referentie Afb. 28, 9). Fig. 35.—Gehalveerde verbinding met één zijde zwaluwstaart. Fig. 35.—Gehalveerde verbinding met één zijde zwaluwstaart. Fig. 36.—Gehalveerde verbinding met dubbele zwaluwstaart. Afb.36.-Gehalveerde verbinding met dubbele zwaluwstaart. Afb. 37. Schuine zwaluwstaarthalvering. Afb. 37. Schuine zwaluwstaarthalvering. Afb. 38. Gestopte zwaluwstaarthalvering. Afb. 38. Gestopte zwaluwstaarthalvering. Fig. 38 toont "Gestopte Zwaluwstaarthalvering". In dit geval is de zwaluwstaart gelijk aan Fig. 33, behalve dat deze niet door de onderlat loopt. Dit is een voordeel als de onderrand van de rail zichtbaar is, of als er een lijstwerk of hardhouten afdekstrip op de onderrand moet worden gelijmd. De lijm hecht beter aan de nerf dan aan de kant van de nerf, en als er een lichte krimp optreedt over de breedte van de onderregel, wordt het vormstuk niet weggedrukt door de staander (zie voorbeeld in Fig. 28, 10). Afb. 39.—Dwarshalve verbinding. Afb. 39.—Dwarshalve verbinding. Afb. 40.—Dwarsgehalveerde verbindingsranden. Afb. 40.—Dwarsgehalveerde verbindingsranden. Afb. 41.—T-halve verbinding. Afb. 41.—T-halve verbinding. De verbinding met de letter B in Fig. 28 is een "Cross Halving Joint" waarbij elk stuk door het andere loopt. Fig. 39[Pg 19] toont deze verbinding gescheiden, en Fig. 40 toont een soortgelijke verbinding gescheiden waar de verbinding op de zijkant is gemaakt. Fig. 41 toont een "Tee Halving Joint" met een zwaluwstaartsnede op de rand. Dit wordt zelden gebruikt, behalve als houtbewerkingsoefening. Afb. 42 is een "zwaluwstaartverbinding" die wordt gebruikt voor het verlengen van hout, en is ook een favoriet model voor handmatige training.Het kan ook onder de noemer sjaalverbinding vallen, hoewel het in de praktijk als zodanig zelden wordt gebruikt. Als praktische houtbewerkingsoefening vraagt ​​het om nauwkeurig aftekenen en zorgvuldig passen. Afb. 42. Zwaluwstaartige halvering gebruikt voor het verlengen van hout. Afb. 42. Zwaluwstaartige halvering gebruikt voor het verlengen van hout. Afb. 43. - Zwaluwstaartige en gehalveerde verbinding. Afb. 43. - Zwaluwstaartige en gehalveerde verbinding. Afb. 44. - Zwaluwstaartvormig gehalveerd gewricht met schouders. Afb. 44. - Zwaluwstaartvormig gehalveerd gewricht met schouders. Afb. 43 toont een combinatie van een gehalveerde verbinding, zijdelings zwaluwstaartvormig, terwijl afb. 44 een zwaluwstaartvormige gehalveerde verbinding toont met de schouders opgenomen. Dit laatste wordt zelden gebruikt in het echte werk. Bij Fig. 45 hebben we de toepassing van halveringsverbindingen bij het construeren van een kruiwagenwiel. Het middengedeelte is een voorbeeld van drie stukken half omwikkeld of, zoals het soms wordt genoemd, een derde omwikkeld. Een schets van de drie gescheiden stukken wordt getoond in L, B, C, Fig. 46. Deze verbinding wordt veel gebruikt in de patroonmakerij voor het overlappen van de armen van katrolpatronen, enz. Het is waarschijnlijk de moeilijkste van de halve voegen om af te bakenen en met de gewenste nauwkeurigheid te construeren. Fig. 45.—Gehalveerde gewrichten op kruiwagenwielen. Fig. 45.—Gehalveerde gewrichten op kruiwagenwielen. Fig. 46.—Detail van gehalveerde verbindingen in Fig. 45. Fig. 46.—Detail van gehalveerde verbindingen in Fig. 45. Fig.47 toont een combinatie van een afgeschuinde zwaluwstaart halfgelapte verbinding. Deze wordt alleen gebruikt als puzzelstuk. Als het netjes is geconstrueerd en aan elkaar is gelijmd, is het blijkbaar onmogelijk om het te maken, aangezien het aan de ene kant een halve lap en aan de andere kant een zwaluwstaartige halve lap doet. Fig. 48 is het eindaanzicht van een keukentafel met neerklapbaar blad, met de plint aan de massieve kant gekrast. Een tafel van dit type is aan de muur bevestigd met twee ijzeren bevestigingen die aan de uiteinden van de tafel vastgrijpen.[Pg 21] Afb. 47. Afgeschuinde zwaluwstaart halve ronde. Afb. 47. Afgeschuinde zwaluwstaart halve ronde. Fig. 48.—Beugel van neerzettafel. Fig. 48.—Beugel van neerzettafel. Fig. 49 en 50.-Afzonderlijke stukken van gehalveerde gegoten verbinding. Fig. 49 en 50.-Afzonderlijke stukken van gehalveerde gegoten verbinding. Fig. 51. - Schuine kruisverbinding. Fig. 51. - Schuine kruisverbinding. [Pg 22]Het scharnierende beugelframe toont de toepassing van de halvering op beugelsteunen voor dit en soortgelijke doeleinden, zoals beugels om rekken te ondersteunen, enz. In dit voorbeeld draaien de scharnierende beugels onder het tafelblad en laten het blad uit de weg gaan wanneer dit niet nodig is. De stippellijnen geven de positie van een plank voor laarzen en schoenen weer. Afb. 52.—Handmatige training gehalveerd oefengewricht. Afb. 52.—Handmatige training gehalveerd oefengewricht. Fig. 53. Oefen de zwaluwstaartverbinding. Fig. 53.—Oefen zwaluwstaartverbinding. Afb.54.—Timmerwerkverbinding. Fig. 54.—Timmerwerkverbinding. [blz. 23] Fig. 49 en 50 geven de halvering aan van dwarsstukken waarvan de randen zijn gevormd; de stukken worden afzonderlijk getoond, waarbij het vormstuk is weggelaten om de constructiewijze duidelijker weer te geven. Afb. 55.—Dwarshalve verbinding met gehuisveste hoeken. Afb. 55.—Dwarshalve verbinding met gehuisveste hoeken. Afb. 56.—De delen van Afb. 55 worden afzonderlijk getoond. Afb. 56.—De delen van Afb. 55 worden afzonderlijk getoond. Fig. 51 is een "Schuine Cross Halving Joint" waarbij de twee stukken niet haaks op elkaar staan. Links is een plattegrond en aanzicht van de voeg te zien, in de rechter afbeelding een schets van een stuk van de voeg. Fig. 52 en 53 worden voornamelijk gebruikt als modellen voor handmatige training en vragen om geduld en handvaardigheid. Afb. 54 wordt gebruikt in timmer- en schrijnwerkerij waar een verbindingsstuk of dwarsstuk dwarsbalken of balken onder een hoek verbindt. Fig. 55 toont het aanzicht en het eindaanzicht van een "Cross Halving Joint" met gehuisveste of getande schouders. Dit gewricht wordt in de praktijk zelden gebruikt. De afzonderlijke onderdelen zijn weergegeven in Fig. 56. Bij Fig. 57 zijn twee dwarsrails en een staander samen gehalveerd weergegeven. Dit type voeg wordt gebruikt waar drie [Pg 24] stukken samenkomen, zoals het geval is bij het bouwen van de omlijsting van een pluimveestal. Het gewricht wordt aan elkaar genageld. Afb. 57.—Dwarsrail en staande gehalveerde verbinding. Afb. 57.—Dwarsrail en staande gehalveerde verbinding.Afb. 58.—Werkplaatsschraagverbinding. Afb. 58.—Werkplaatsschraagverbinding. Afb. 59.—Cellarette-scheidingsverbindingen. Afb. 59.—Cellarette-scheidingsverbindingen. Fig. 58 is het eindaanzicht van een gewone werkplaatsschraag, waarbij de toepassing van zwaluwstaarthalving [Pg 25] wordt getoond waarbij de benen de neiging hebben naar buiten te spannen. De inzetschets van de verbinding toont de behuizing van de bovenrail om de poten op te nemen. Fig. 59 toont een diepe lade, algemeen bekend als een kelder, en gebruikt in een dressoir om wijnflessen in op te bergen. Hier hebben we een goed voorbeeld van het halveren van de dwarsstukken om compartimenten te vormen. Het afzonderlijk getoonde deel illustreert de bouwwijze. De uiteinden van deze stukken grijpen in de behuizingen of groeven van de zijkanten van de lade. Duivengaten of compartimenten in briefpapierkasten, boekenkasten en schrijfbureaus zijn op soortgelijke wijze geconstrueerd, hoewel in sommige gevallen de methode van huisvesting, of gecombineerde halvering en huisvesting, de voorkeur verdient.